هدف و اهمیت آموزش و پرورش در کشور ما تربیت انسانهایی مومن و متعهد، دلسوز و از طرفی تربیت افراد با تجربه و دارای سطح علمی بالاتر می باشد. چرا که آموزش و پرورش تفکیک ناپذیر از هم دیگری می باشد. از آنجا که آدمی از طریق حد مطلوبی از آموزش و پرورش به حد متعارفی از ذوق سلیم قدرت تخیل و تحلیل می رسد، همچنین در جامعه همه مسائل و پدیده ها بلافاصله به مرزهای تخصص و مهارت نمی رسدولی باید قبل از آن در ستون ذوق سلیم و قدرت دریافت انتقادی و تحلیلی افراد قرار گرفته پس بر همه دانشجویان علوم تربیتی و برنامه ریزی آموزشی ضروری است که برای شناخت برخی مسائل آموزشی و پرورش خود را بهره مند از این حداقل نمایند. امادر مدیریت آموزش و پرورش هم اصول خط مشیهای بنیادی و هم سیاستهای اجرائی را مورد نظر قرار می دهد . و نباید انسانها را بعنوان یک ابزار تلقی کرد بلکه باید یک پل ارتباطی بین دانش آموزان و مدیران مدارس وجود داشته باشد. مدیران باید سعی و تلاش خود را برای بهتر عرضه کردن اطلاعات و انتقال معلومات به دانش آموزان را در نظر داشته باشند. تا بتوانند در امر آموزش و پرورش پیشرفتهای چشمگیری داشته باشند. امروزه متفکران تعلیم و تربیت و متخصصان در این رشته باید مقدمات حرکت و هدایت آدمی ر ادر صراط مستقسم پرستش پروردگار فراهم آورد و او را به مرحله کمال انسانی تسهیل نماید از سوی دیگر افراد را با آخرین اساس آموزش و پرورش آماده کردن انسان برای آموزش عمومی. آموزش تربیتی و مهارتهای ملی که در مجموعه اهداف تربیتی و آموزشی را تشکیل می دهند. در این مباحث نیز نباید نقش معلم را نادیده گرفت چرا که کوششهای معلم در شکل دادن شخصیت کودک و نوجوان و انتقال دادن دانش و مهارت به این نسل سازنده می باشد. معلم از یکسو سوق دادن فعالیتهای اجرایی تربیتی به دانش آموزان و مشارکت فعال و خود انگیخته آنان در انجام برنامه های تربیتی از سوی دیگر، جایگاه ستادهای تربیتی را بگونه ای تحکم بخشیده است که تمامی پیکره فضای آموزشی و تربیتی از سطح معلمین تا دانش آموزان را در بر گرفته است. پس در پایان باید تلاش و کوششهای دلسوزانه و خستگی ناپذیر کلیه افراد بخصوص معلمین و مجریان ستادهای تربیتی که در امر آموزش و پرورش دادن افراد نقش بسزائی دارند کمال تقدیر و تشکر را بعمل آورد.