بررسی رابطه مولفه های جمعیت شناختی و بالینی با بروز دلیریوم در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه

زمینه و هدف: دلیریوم یک پدیده ی چندعاملی است، که می تواند تحت تاثیر عوامل دموگرافیک قرار بگیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه مولفه های جمعیت شناسی و بالینی با بروز دلیریوم در بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کردستان انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر در فاصله خرداد ۱۴۰۰ تا مرداد ۱۴۰۱ در استان کردستان و بر روی تعداد ۱۱۸ نفر از بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. ارزیابی میزان دلیریوم در فاصله ساعات ۴ تا ۸ بعدازظهر توسط پژوهشگر بررسی شد. بیماران به دو گروه تقسیم شدند و هر دو گروه از نظر بروز دلیریوم با ابزار CAM-(ICU)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با کمک نرم افزار STATA نسخه ۱۲، آنالیز شدند. سطح معناداری P< ۰/۰۵ از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد. تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: اکثر بیماران شرکت کننده در مطالعه، فاقد دلیریوم بودند (۷۸/۵۶ درصد). ارتباط معنی داری بین وضعیت تاهل، سطح تحصیلات و علت بستری با دلیریوم مشاهده شد(p<۰/۰۵). همچنین دمای بدن، فشارخون و ضربان قلب با بروز دلیریوم ارتباط آماری معناداری داشتند( p<۰/۰۰۱). نتیجه گیری: به دلیل اینکه هسته اصلی پروتکل های مدیریت دلیریوم بر پایه پیشگیری و تشخیص است، بنابراین، ارزیابی و تدوین تاریخچه دقیقی از وضعیت بیماران در قالب مولفه های جمعیت شناختی می تواند در پیشگیری و مدیریت دلیریوم نقش قابل توجهی داشته باشد.

بررسی رابطه مولفه های جمعیت شناختی و بالینی با بروز دلیریوم در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه Keywords:

Delirium , Demographic components , Intensive care unit , دلیریوم , مولفه های جمعیت شناختی , بخش مراقبت های ویژه