بررسی تغییرات بیان ژن های آنتی اکسیدانی درگیر در تحمل به تنش خشکی چهار ژنوتیپ گندم نان حساس و متحمل به تنش خشکی

تنش خشکی از مهمترین عوامل محدود کننده رشد گیاهان و حاصلخیزی خاک می باشد که باعث کاهش محصول در گیاهان زراعی می شود. به منظور بررسی بیان نسبی ژن های مرتبط با تحمل تنش خشکی، ۴ ژنوتیپ (شامل دو عدد حساس و دو عدد مقاوم به تنش رطوبتی) گندم نان به عنوان عامل A تحت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط آبیاری نرمال و تنش خشکی در مرحله شروع گلدهی به عنوان عامل B در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان بررسی شدند. بیان ژن ها در نمونه های مورد بررسی با واکنش زنجیره ای پلی مراز نیمه کمی در سه تکرار انجام شد. از ژن گلوتاتیون پراکسیداز (GAPDH) به عنوان ژن خانه دار استفاده شد. بررسی میزان بیان نسبی ژن های آنتی اکسیدانی نشان داد که تحمل بالای رقم میهن به تنش خشکی را می توان احتمالا به فعالیت بالای آنزیم کاتالاز و اسکوربات پراکسیداز و تحمل بالای رقم اروم را به فعالیت بیشتر آنزیم های آنتی اکسیدانی پرولین سنتتاز، پراکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز نسبت داد. با توجه به اینکه ژن های آنتی اکسیدانی کاتالاز، اسکوربات پراکسیداز، پرولین سنتتاز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز در ارقام متحمل، در شرایط تنش و نرمال افزایش بیان معنی داری را نسبت به ارقام حساس و در همان شرایط تنش و نرمال از خود نشان دادند، بنابراین این ژن ها ممکن است در شرایط تنش باعث القاء تحمل به تنش خشکی در گیاه می شوند.

Keywords:

تنش , خشکی , اجزای , عملکرد , تجزیه