حکمرانی خوب شهری، مورد مطالعه: شهر تهران

همزمان با سرعت گرفتن روند شهرنشینی، وضعیت آینده هر شهر رقم می خورد. بنابراین درک و ارتقاءقابلیت زیستی شهرها موضوعی است که نمی توان نسبت به آن بی تفاوت بود. در این میان ایران نیزطی دهه های گذشته مانند بسیاری از کشورهای در حال توسعه با مقوله شهرنشینی و پیامدهای مثبتومنفی آن مواجه شده است. هرچند شهرنشینی در ایران با سرعت هایی متفاوت صورت پذیرفته؛ اماعدم توجه به ظرفیت شهرها و تجهیز نکردن آن ها برای بهره مندی از آثار مثبت این پدیده رو به رشد،منجر به بروز مسائل و مشکلاتی در هر سه حوزه حکمرانی شهری یعنی اداره سیاسی، مدیریت منابعاجتماعی و اقتصادی و تدوین سیاست های اجرایی می شود؛ که در سطح ملی، مدیریت شهری باید بهدنبال راه چاره های اساسی برای حل مشکلات و معضلات شهری بوده و در این مسیر روشهای نویناداره امور شهری بایستی به درستی تشخیص و نیز با توجه به شرایط جغرافیایی، اجتماعی، فرهنگی،سیاسی و اقتصادی تطبیق و پیاده سازی شوند . از این رو در این مقاله سعی شده است با توجه به تفاوتمفهومی میان حکومت و حکمرانی شهری، جایگاه شهرداری و مسولیت آن در چگونگی حکمرانیشهری مشخص شود و با اشاره به مدلهای مطرح در این حوزه، ابتدا الگوی مدیریت شهری منطبق باتهران، تعیین و سپس با معرفی شاخص های حکمرانی خوب شهری، تا حد امکان مفاهیم و مدل هایاصلی و وابسته به این نوع حکمرانی توصیف شود.

Keywords:

حکومت , حکمرانی شهری , مدیریت شهری , حکمرانی خوب شهری