تحول در آموزش ابتدایی: از یادگیری سنتی به سوی یادگیری فعال و توانمندسازی ذهنی دانش آموزان

آموزش ابتدایی به عنوان پایه و اساس نظام آموزشی، همواره مورد توجه متخصصان و برنامه ریزان آموزشی بوده است. در دهه های اخیر، شاهد تحول در رویکردهای آموزشی در این مقطع تحصیلی هستیم که از یادگیری سنتی به سمت یادگیری فعال و توانمندسازی ذهنی دانش آموزان حرکت کرده است. این مقاله با استفاده از روش پژوهش توصیفی-تحلیلی، به بررسی این تحول و ضرورت آن در آموزش ابتدایی می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که یادگیری سنتی که بر حفظ و تکرار مطالب تاکید دارد، دیگر پاسخگوی نیازهای آموزشی دانش آموزان نیست. در مقابل، رویکردهای یادگیری فعال همچون یادگیری مشارکتی، یادگیری مبتنی بر حل مسئله و یادگیری مبتنی بر پروژه، با درگیر کردن دانش آموزان در فرایند یادگیری، زمینه ساز توانمندسازی ذهنی آنان می شوند. این رویکردها با تاکید بر مهارت های تفکر انتقادی، خالقیت و حل مسئله، به دانش آموزان کمک می کنند تا به یادگیرندگان فعال و خودراهبر تبدیل شوند. پژوهش حاضر نشان می دهد که تحقق این تحول در آموزش ابتدایی، نیازمند همکاری و هماهنگی همه جانبه بین مدرسه، خانواده و جامعه است. معلمان باید با آموزش مهارت های یادگیری فعال به دانش آموزان و استفاده از روش های تدریس مناسب، زمینه ساز توانمندسازی ذهنی آنان شوند. والدین نیز باید با ایجاد محیط حمایتی در خانواده و همکاری با مدرسه، به ارتقای انگیزه و پیشرفت تحصیلی فرزندان خود کمک کنند. در نهایت، جامعه نیز باید با ایجاد زیرساخت های مناسب و حمایت از نظام آموزشی، به تحقق این تحول کمک کند.

Keywords:

آموزش ابتدایی , یادگیری فعال , توانمندسازی ذهنی , یادگیری سنتی , فناوری , همکاری مدرسه و خانواده.