خودشکوفایی معلمان آینده: تحقق خود در شرایط یک محیط آموزشی دیجیتال

هدف: تحقیق تجربی و اثبات نظری انواع خودشکوفایی معلمان آینده که دوره آموزشی آموزشی-حرفه ای را در شرایط محیط آموزشی دیجیتال گذرانده اند. بررسی انواع خودآگاهی و ایجاد همبستگی آماری معنادار با پارامترهای پژوهشی تربیت آموزشی-حرفه ای معلمان آینده، امکان یافتن حقایق علمی مهمی را فراهم می آورد که دارای تازگی بوده و برای سازمان دهندگان فعالیت های آموزشی و علمی در یک کشور مورد توجه علمی قرار گیرد. روش: مبانی روش شناختی پژوهش، بیان های اصلی مفاهیم خودشکوفایی، خودشکوفایی و خودتنظیمی در فعالیت آموزشی است.نتایج: ضریب همبستگی اسپیرمن (r) به ما این امکان را داد که دریابیم "جهت گیری های ارزشی"، "صلاحیت زمانی"، "نیازهای شناختی" و "خلاقیت فعالیت" مهمترین و وابسته ترین پارامترها هستند. خوشه بندی k-means امکان شناسایی چهار نوع تحقق خود را فراهم می کند: «خود تحقق ارزش محور». "خود تحقق زمانی"؛ «خود تحقق منفعلانه» و «خود تحقق عملگرا». توضیح داد که انگیزه منفی بیرونی بالا در نوع خود تحققی منفعل ارتباط مستقیمی با فرآیند و نتایج فعالیت آموزشی-حرفه ای ندارد، بلکه فقط نشان دهنده نگرش معلمان آینده نسبت به آن است. تاکید شد که معلمان آینده با نوعی خودآگاهی ارزش گرا آماده هستند تا خود را وقف فعالیت آموزشی کنند و آن را معنای زندگی خود بدانند.

Keywords:

خودتنظیمی فرد , فضای آموزشی , آموزشی فراگیر محیط , آموزش حرفه ای