رهبری در عصر هوش مصنوعی

هوش مصنوعی به عنوان یکی از فناوری های نوین و قدرتمند انقلاب صنعتی چهارم، با قابلیت های تجزیه و تحلیل داده هایبزرگ، شناخت الگوها و ارائه پیش بینی های دقیق، تحولات و نوآوری های چشمگیری را در زمینه های مختلفی نظیر سرمایه گذاری،مصرف، رشد، اشتغال و کسب و کار به ارمغان آورده و به عنوان یک محرک کلیدی برای رشد اقتصادی معرفی می شود. بسیاری ازرهبران در دنیای اقتصاد و صنعت، هوش مصنوعی را فناوری کلیدی و ساختار شکن معرفی مینمایند، کارکنان آن را به عنوانویران کننده و حذف کننده مشاغلشلان می نگرند، رسانه ها آن را گاه بزرگ و حیرت انگیز و گاه ترسناک جلوه میدهند. بسیاری ازشرکتها آن را به عنوان توسعه رقابتی و عاملی برای افزایش بهره وری نهاده های سنتی می دانند و معتقدند شرکتهایی که هوشمصنوعی را به کار نگرفته اند توسط شرکتهایی که آن را اجرا کرده اند شکست خواهند خورد. با توجه به نرخ تغییر، توسعه و نفوذ اینفناوری در جنبه های مختلف سازمان و صنعت، شناخت این حوزه و چگونگی تاثیر آن بر سازمانها، نیروی کار و رهبری سازمانهاامری ضروری به نظر می رسد. هدف پژوهش حاضر بررسی سوالاتی نظیر این است که؛ هوش مصنوعی تا چه حد جایگزین انسانخواهد شد؟ پیامدهای هوش مصنوعی برای رهبری سازمان ها چه خواهد بود؟ آیا هوش مصنوعی جایگزین رهبری خواهد شد؟ آیاهوش مصنوعی ماهیت و نقش رهبری در سازمانها را تغییر می دهد؟ آیا هوش مصنوعی رهبری را از نظر اهداف و ابزار تغییر میدهد؟چه زمانی هوش مصنوعی منجر به اخذ تصمیماتی بهتر میشود و چه زمانی هوش انسانی موثرتر عمل خواهد کرد؟ تخصیص یا تقسیمحق تصمیم گیری میان رهبران و هوش مصنوعی چگونه است؟ آیا هنگامیکه سیستم های هوش مصنوعی به نمایندگی از انسانتصمیم می گیرند باید در قبال اقدامات خود نیز پاسخگو باشند؟

Keywords:

انقلاب صنعتی چهارم , هوش مصنوعی (AI) , رهبری , تصمیم گیری , داده , همزیستی