پیش بینی هوشمندسازی مدارس بر خودتنظیمی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان ابتدایی منطقه ۱۸ تهران

این پژوهش با هدف پیش بینی هوشمندسازی مدارس بر خودتنظیمی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان ابتدایی منطقه ۱۸ تهران انجام شد تحقیق حاضر بر حسب هدف کاربردی بوده و بر اساس روش یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است . جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان و معلمان مقطع ابتدایی منطقه ۱۸ تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود که تعداد آنها ۵۶۶۲ نفر گزارش شده است . با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه مورد ۳۶۰ نفر برآورد شد که به شیوه نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های استاندارد خودتنظیمی زیمرمن و مارتینز پونز (۱۹۸۶)، انگیزش تحصیلی هارتر(۱۹۸۱) و هوشمند سازی مدارس جعفری حاجتی (۱۳۸۵) روایی به روش روایی محتوایی مورد تایید اساتید قرار گرفت . جهت تایید پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. جهت تحلیل اطلاعات از نرم افزار ۱۸SPSS استفاده شد. نتایج نشان دادبین هوشمندسازی مدارس و خودتنظیمی دانش آموزان ابتدایی منطقه ۱۸ تهران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد p=۰.۹۵۹,sig=۰.۰۰۰ ) بین هوشمندسازی مدارس و انگیزش تحصیلی دانش آموزان ابتدایی منطقه ۱۸ تهران رابطه مثبت و معناداری وجود داردp=۰.۳۱۶,sig=۰.۰۰۰ ) هوشمندسازی مدارس به طور معناداری قادر به پیش بینی ۹۱درصد از خودتنظیمی دانش آموزان و ۹ درصد از انگیزش تحصیلی دانش آموزان مدارس ابتدایی منطقه ۱۸ تهران است .

Keywords:

هوشمندسازی مدارس , خود تنظیمی , انگیزش تحصیلی .