مقایسه اثر هشت هفته روش های مختلف تمرین هوازی بر بیان ژن های آنژیوستاتیک TSP-۲ و TGF-β بافت چربی زیرجلدی موش های صحرایی

زمینه و هدف: فرآیند توسعه عروق جدید، شامل تحریک رشد، مهاجرت و تثبیت عروق جدید می شود که به شدت تحت تاثیر عوامل مختلف تحریک کننده و مهارکننده، مانند ترومبوسپوندین-۲ (TSP-۲) و عامل رشد تغییرشکل دهنده - بتا (TGF-β) قرار می گیرد. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر هشت هفته روش های مختلف تمرین هوازی بر بیان ژن های آنژیوستاتیک TSP-۲ و TGF-β بافت چربی زیرجلدی موش های صحرایی بود. روش تحقیق: در این پژوهش تجربی، ۳۲ سر موش صحرایی نر ویستار با میانگین وزن ۲۳۷ گرم به صورت تصادفی به چهار گروه (هشت سر در هر گروه) شامل گروه های شم، تمرین با شدت بالا (HIT)، تمرین با شدت متوسط (MIT) و تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) تقسیم شدند. پروتکل های تمرین شامل دویدن روی نوارگردان به مدت هشت هفته با شدت ها و مدت های مختلف بود. اندازه گیری بیان ژن ها با روش RT-PCR صورت گرفت. داده های حاصل با آزمون های تحلیل واریانس یک راهه و توکی، در سطح معنی داری ۰۵/۰≥p تحلیل شدند. یافته ها: هر سه شیوه تمرینی، بیان TGF-β را در مقایسه با گروه شم، به طور معنی داری کاهش داد؛ اما تفاوت اثر معنی داری بین شیوه های تمرینی مشاهده نشد. با این حال، تنها پروتکل های HIT و MIT باعث کاهش معنی دار بیان TSP-۲ در مقایسه با گروه شم شدند و HIT در مقایسه با پروتکل HIIT، کاهش بیشتری در بیان TSP-۲ ایجاد کرد. نتیجه گیری: احتمالا تمرینات هوازی، به ویژه HIT با شدت و مدت مشخص، از طریق تاثیر بر بیان ژن های آنژیوستاتیک در بهبود خون رسانی به بافت چربی و متعاقبا کاهش توده چربی، موثر هستند.

مقایسه اثر هشت هفته روش های مختلف تمرین هوازی بر بیان ژن های آنژیوستاتیک TSP-۲ و TGF-β بافت چربی زیرجلدی موش های صحرایی Keywords:

تمرینات ورزشی , عامل رشد تغییر شکل دهنده - بتا , ترومبوسپوندین -۲ , آنژیوژنزیس , بافت چربی