آسیب شناسی فرماندهی حادثه و تدوین الگوی پیشنهادی سیستم فرماندهی حادثه

هدف این پژوهش شناسایی و اولویت بندی پارامترهای موثر در تعیین آسیب شناسی فرماندهی حادثه در سازمان آتش نشانی شهر اصفهان می باشد. طبق نتایج حاصل شده از بررسی مطالعات موجود در این زمینه و نیز با بهره گیری از نظرات خبرگان این شاخص ها طبق شرایط خاص حاکم بر سازمان و محدوده مطالعاتی (ساختار جمعیتی، زیر ساخت های شهری و صنعتی موجود، ساختار طبیعی و زیست محیطی) شناسایی و نهایی سازی گردید. در این پژوهش داده هایی که از نظرات خبرگان به دست آمد، در استخراج آسیب ها و نیز بررسی اهمیت شاخص های آسیب رسان در به کارگیری سیستم ICS به کار گرفته شد و همچنین با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی این معیارها درجه بندی و وزن حاصل از آنها در ماتریس تصمیم گیری جهت ارزیابی آسیب ها جمع آوری و تحلیل شد. سپس جهت بررسی میزان آسیب ها با بکارگیری طیف هفت گانه لیکرت اقدام به شناسایی و تعیین جایگاه شاخص های مورد مطالعه پرداخته و با تلفیق وزن اهمیت مفاهیم آسیب رسان و میزان این آسیب رسانی، آسیبها جهت ارائه راهکار اولویت بندی شدند. در مجموع تعداد ۲۱ شاخص مورد بررسی و وزن دهی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد بین متغیر سبک و اثربخشی سیستم فرماندهی حادثه ارتباط معکوس وجود دارد. ارتباط سبک و اثربخشی سیستم فرماندهی حادثه به این شکل می باشد که با افزایش سبک رهبری بین پرسنل، اثربخشی سیستم فرماندهی حادثه کاهش می یابد. همینطور بین متغیر کارکنان و اثر بخشی سیستم فرماندهی حادثه ارتباط مستقیم وجود دارد و این رابطه با ضریب ۴۶۳/۰ و سطح معناداری صفر معنادار می باشد. ارتباط استراتژی و اثربخشی سیستم فرماندهی حادثه به این شکل می باشد که با افزایش طرح های استراتژیک، اثربخشی سیستم فرماندهی حادثه افزایش می یابد.

Keywords:

آسیب شناسی , حادثه , سیستم فرماندهی حادثه , سازمان آتش نشانی اصفهان