بررسی رابطه حمایت اجتماعی والدین و سبک های فرزند پروری با رشد اجتماعی فرزندان

با سپری شدن دوران کودکی و ورود به دوران نوجوانی، رشد روانی اجتماعی از تحول ساده به تحول عمیق و کیفی تبدیل میشود و نوجوان با بکارگیری مهارتهای اجتماعی، میتواند جایگاه خود را در میان مراودات اجتماعی و ارتباط با همسالان خود و بزرگسالان پیدا کند و مورد پذیرش اجتماعی قرار گیرد. موفقیت در امر پذیرش اجتماعی به سازگاری اجتماعی منجر میشود و ممکن است فرد را به مرحله ی نفوذ و رخنه ی اجتماعی برساند که سطحی بالاتر از پذیرش اجتماعی است و در این مرحله میتواند بر اطرافیان خود تاثیرگذار باشد. رخنه ی اجتماعی، فرایندی است که از طریق آن روابط آدمیان از سطح دوست داشتن به سوی صمیمیت بیشتر سیر میکند. در دوران کودکی، نگرش ها و ارزش های والدین می تواند به کودک منتقل شود. به گفته هدرویس[۱]، بنیانگذار و مدیر پروژه تحقیقات خانواده هاروارد، در طی این مدت، خودپنداره آنها شکل می گیرد و می تواند به شدت تحت تاثیر والدین آنها باشد. آنها می توانند مهارتهایی کسب کنند که پایه و اساس اساسی برای یادگیری در طول دوران کودکی است. بنابراین، یک سیستم پشتیبانی قوی در سنین کودکی می تواند تا حد زیادی بر رشد آنها تاثیر بگذارد. پرورش روابط در خانواده برای رشد سالم کودک بسیار مهم است. اگر کودکی در خانواده خود احساس امنیت و اطمینان داشته باشد، در شکل گیری عزت نفس و بهزیستی آنها کمک می کند. به گفته ویس، این همچنین می تواند، باعث شود که کودک از نظر اجتماعی توسعه بیشتری پیدا کند و مهارت های ارتباطی بهتری را کسب نماید نسبت به کودکی که این روابط خانوادگی را احساس نمی کند. تحقیقات نشان داده است که تعامل بین فرزندان و والدین و چگونگی برقراری ارتباط والدین با فرزندان، مهمترین و اساسی ترین عوامل در بین عوامل مختلفی است که بر پرورش و شخصیت سالم کودکان تاثیر می گذارد مقاله ها نشان داده که رشد مثبت در دوران کودکی، پایه و اساس شخصیت، خانواده و جامعه سالم است و عامل مهمی برای توسعه کلی کودکان و موفقیت های آینده است

Keywords:

والدین , کوک , شخصیت , رشد , اجتماع , تربیت.