دلایلی چند بر توارث گویش بهدینی از صورت جنوبی فارسی میانه ساسانی
Publish place: Pazand Quarterly، Vol: 8، Issue: 28
Publish Year: 1391
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 128
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_PAZAND-8-28_007
Index date: 17 July 2024
دلایلی چند بر توارث گویش بهدینی از صورت جنوبی فارسی میانه ساسانی abstract
در دوره ساسانیان زبانها و گویشهای متعددی در نواحی وسیعی از ایران وجود داشت، اما زبان رسمی این سلسله که آن را «فارسی میانه ساسانی» میخوانیم مسلما خود زیر شاخه هایی یافته است به ویژه که به دو شاخه اصلیتر در شمال(دری) و جنوب (پهلوی) منشعب شده است. شاخه جنوبی فارسی میانه ساسانی خود نیز در اواخر دوره ساسانی و قرون اولیه اسلام به گونه هایی متفاوت تقسیم شد. آثار مکتوب زردشتی(به خط اصطلاحا پهلوی) در قرون اولیه اسلامی را می توان- به دلیل ویژگیهای مشابه - وارث همین گونه زبانی دانست و آثار زبانی این گونه را که به پهلوی به کتابت درآمده است، میتوان امروزه در گویش رایج بهدینان یزد و کرمان مشاهده کرد. هدف نوشتار پیش رو همانا آوردن شواهدی چند در زمینه آواشناسی، واژگان و ساختار از دو گویش بهدینان کرمان و یزد و قیاس و تقابل آن دو با صورت جنوبی فارسی میانه ساسانی است. از این مقایسه می توان نتیجه گرفت که گویش بهدینان، دنباله زبان فارسی میانه ساسانی در جنوب است که طی ۳-۴ سده پس از اسلام آثاری از آن به خط رایج آن دوره( پهلوی) نگاشته و گردآوری شده است.
دلایلی چند بر توارث گویش بهدینی از صورت جنوبی فارسی میانه ساسانی Keywords:
دلایلی چند بر توارث گویش بهدینی از صورت جنوبی فارسی میانه ساسانی authors
فریبا ناصری
دانشجوی دکتری، رشته فرهنگ و زبان های باستانی ، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
