عناصر بومی- جغرافیایی در آثار امیر حسین فردی و کتاب عشق، رنج و بلوط رضا موززونی

ادبیات تطبیقی یا هم سنجشی، شاخه ای از نقدادبی است که از روابط ادبی ملل و زبان های مختلف و از تعامل میان ادبیات ملت ها با یکدیگرسخن می گوید؛ دراصطلاح، حوزه ی مهمی از ادبیات است که به بررسی و تجزیه و تحلیل ارتباط ها و شباهت های بین ادبیات، زبانها و ملیت های مختلف می پردازد. بسیاری از آداب ورسوم زندگی مردم، نشات گرفته از مذهب، تاریخ و اسطوره است و بیشتر آنها اهدافی چون منش های اخلاقی و انسانی دارد. ادبیات عامه بخش های گوناگونی از زندگی مردم را بازتاب می دهد و هرآنچه در ضمیر ناخودآگاه اقوام و ملل مختلف است را آشکار می کند. فولکلور، شامل انعکاس دهنده دردها، آداب ورسوم، افسانه ها، شعرها و مثل ها می باشد. این پژوهش درصدد است به بررسی مولفه های بومی و روستایی در آثار امیر حسین فردی و کتاب عشق، رنج و بلوط رضا موزونی است. روش انجام این تحقیق، به صورت توصیفی- تحلیلی است. از نتایج این پژوهش: بالاترین مولفه بومی- روستایی در کتاب عشق، رنج و بلوط، مربوط به آوازهای محلی است که روستائیان در جاهای مختلف از آن استفاده می کنند و به میزان ۳ بار بسامد داشته است. از مولفه های مشترک بین رضا موزونی و امیر حسین فردی می توان به مواردی چون: استفاده از اصطلاحات رایج در بین مردم، است. هر دو از پوشش های محلی مناطق خود نام برده اند، کاربرد اصلاحات رایج در میان هر دو وجود دارد. هر دو از روش های امرار معاش مربوط به مناطق خود سخن گفته اند، هر دو به پوشش گیاهی مناطق خود اشاره داشته اند.

Keywords:

مولفه , بومی- روستایی , امیر حسین فردی , رضا موزونی.