بازنمایی زن در ادبیات داستانی معاصر ایران

ادبیات منعکس کننده ی شکل ویژه ی زندگی و فرهنگ هر جامعه است و یکی از چالش برانگیزترین موضوعاتی که انسان همواره با آن مواجه بوده است. مسئله ی زن است. چگونگی دیدن زنان و اینکه زنان چگونه دوست دارند دیده شوند، و یا خود را بازنمایی کنند، مسئله ای جدی و تقریبا لاینحل بوده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی بازنمایی زن در ادبیات داستانی معاصر ایران انجام شد. نتایج نشان داد که بازنمایی زن از سوی مردان در آثاری که آنان خلق کرده اند، هموراه تصویری ناقص از زن ارائه داده اند. زن گاهی رخساری قابل ستایش و اثیری، و گاه لکاته ایی است که جسم اش فسادانگیز است. اکنون زنان در دهه های اخیر فرصتی بدست آورده اند که در آثار داستانی خویش تصویرگر تمام قد خویش باشند؛ و تصویری کامل و انسانی از خود نشان بدهند.

Keywords:

بازنمایی , زن , ادبیات داستانی معاصر , ایران