واکاوی مولفه های رفتاردرمانی دینی در سیره ی و سبک زندگی امام رضا علیه السلام

رفتار، واکنشی است که انسان نسبت به یک کنش بیرونی نشان می ­دهد و به دو صورت آشکار و پنهان نمود یافته و شخصیت فرد را تشکیل می ­دهد، اما گاهی رفتار بر اثر عواملی دچار اختلالاتی می­شود که باید برای اصلاح و تغییر این رفتارهای ناسازگار با توجه به سیره معصومین علیهم السلام که به عنوان یک معیار جهت سنجش رفتارها در جامعه اسلامی محسوب می­شود، تدابیری اندیشیده شود. هدف از این مقاله بررسی سیره و راهکارهای امام رضا علیه السلام برای معالجه رفتارهای نامطلوب در جامعه و تغییر این برخوردها در جهت اهداف دین و سعادت انسان است لذا با روش توصیفی–تحلیلی به بررسی این مهم پرداخته است که رهاورد آن تشریح تاثیر رفتارهای عبادی، اخلاقی، اجتماعی، سیاسی و عاطفی امام رضا علیه السلام در معالجه و درمان رفتارهای ناهنجار بوده است. واکنش امام در برابر خطاها گاه به صورت گفتاری (تذکر- موعظه) و گاه با رفتار و حالات خود (غیر مستقیم) می باشد.

Keywords:

رفتار درمانی , ناهنجاری , سیره عبادی , سیره اخلاقی و اجتماعی , امام رضا علیه السلام