عملکرد مدیریت مشارکتی– تعاملی دهیاران در توسعه اقتصاد روستایی با تاکید بر عناصر"تولید"و"سرمایه گذاری"(مورد: بخش مرکزی شهرستان کوهدشت)

مدیریت مشارکتی تعاملی به عنوان تحولی نوین در نظام برنامه ریزی روستایی بعد از انقلاب اسلامی، مبنایی برای تسریع روند توسعه در مناطق روستایی ایران مطرح شد. در این میان، دهیاران به عنوان مدیران روستایی کشور می توانند نقشی تعیین کننده در افزایش سطح تولیدات، افزایش سطح درآمد و جذب سرمایه های بومی و غیربومی و درنهایت توسعه اقتصاد روستایی داشته باشند. روش پژوهش مورداستفاده پیمایشی و از نوع توصیفی – تحلیلی است که بعد از جمع آوری داده ها، با استفاده از نرم افزار تحلیلی  SPSS فرضیه پژوهش آزموده شد. با توجه به گویه­های پرسشنامه پژوهش میزان تغییرات «سطح تولید» و «سرمایه گذاری» قبل و بعد از نهاد دهیاری ها موردسنجش قرار گرفت. در زمینه تولید میانگین کلی گویه­ها با ۰.۰۲ درصد و سرمایه گذاری با ۰.۱۵ درصد تغییرات بعد از تشکیل دهیاری ها بوده است. همچنین نتیجه آزمون ویلکاکسون و T-test مزدوج نشان دهنده عملکرد مدیریت مشارکتی- تعاملی  ضعیف و بدون برنامه دهیاران در توسعه اقتصاد روستایی (در بعد تولید و سرمایه گذاری) است.