ارزیابی ریزساختاری تاثیر آلاینده آلی نفت خام بر خواص ژئوتکنیکی و ژئوتکنیک زیست محیطی خاک مارن سازند میشان
Publish place: Journal of Civil and Environmental Engineering, University of Tabriz، Vol: 54، Issue: 114
Publish Year: 1403
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 136
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_CEEJ-54-114_001
Index date: 21 July 2024
ارزیابی ریزساختاری تاثیر آلاینده آلی نفت خام بر خواص ژئوتکنیکی و ژئوتکنیک زیست محیطی خاک مارن سازند میشان abstract
اکثر صنایع و پالایشگاه های جنوب ایران بر روی بستر مارنی قرار دارند. خاک های مارنی از لحاظ ژئوتکنیکی و ژئوتکنیک زیست محیطی در حالت خشک و مرطوب رفتار کاملا متفاوتی دارد. حساسیت زیاد خاک های مارنی در حضور رطوبت و آلاینده های آلی میتواند در پروژه های مهندسی مشکل آفرین شود. از اینرو هدف این مقاله، مطالعه رفتار ژئوتکنیکی و ژئوتکنیک زیست محیطی خاک مارن در معرض آلاینده آلی نفت خام است. بدین منظور به خاک مارن مقادیر ۰، ۲، ۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰ و ۳۰ درصد وزن خشک خاک نفت خام افزوده شد، سپس با انجام آزمایش های مختلف ژئوتکنیکی (مقاومت فشاری محصورنشده، وارفتگی، حدود اتربرگ، نفوذپذیری) و ریزساختاری (XRD و SEM) تاثیر آلاینده نفت خام بر خصوصیات ژئوتکنیکی و ژئوتکنیک زیست محیطی خاک مارن بررسی شده است. از مهمترین نتایج مقاله حاضر، پایداری خاک مارن در برابر وارفتگی در حضور آلاینده آلی نفت خام است. افزایش میزان نفت خام در خاک منجر به تغییر دامنه خمیری و تغییر رفتار خاک از رس با خاصیت خمیری زیاد (CH) به سیلت با خاصیت خمیری زیاد (MH) شده است. پایش ریزساختاری خاک های مارنی تحت آزمایش پراش اشعه ایکس (XRD) نشان میدهد که افزایش غلظت آلاینده نفت خام باعث تغییر محسوسی در قله اصلی کانی های رسی نشده است. تصاویر (SEM) نیز بیانگر ایجاد ساختار فلوکوله با افزایش غلظت آلاینده است. از سوی دیگر حضور ۳۰% آلاینده آلی نفت خام موجب شده، مقاومت فشاری خاک مارن با کاهش ۸۸% از kPa۸۸۰ به kPa۱۰۴ شده است.
ارزیابی ریزساختاری تاثیر آلاینده آلی نفت خام بر خواص ژئوتکنیکی و ژئوتکنیک زیست محیطی خاک مارن سازند میشان Keywords:
ارزیابی ریزساختاری تاثیر آلاینده آلی نفت خام بر خواص ژئوتکنیکی و ژئوتکنیک زیست محیطی خاک مارن سازند میشان authors
محمد امیری
گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس
بهزاد کلانتری
گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس
فاطمه باسره
گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس