نقش واسطه ای سازوکارهای دفاعی و کمال گرایی در رابطه بین استحکام من و سازگاری شغلی پرستاران

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ­ای سازوکارهای دفاعی و کمال ­گرایی بین استحکام من و سازگاری شغلی پرستاران انجام شد. جامعه پژوهش کارکنان بیمارستان­ های دولتی کرج بود که در سال ۱۴۰۲ مشغول به خدمت بودند. از میان جامعه پژوهش و با هدف نمونه­ گیری هدفمند ۲۵۰ نفر از پرستاران بیمارستان­ های دولتی شهر کرج انتخاب شدند. داده­ های پژوهش با استفاده از پرسشنامه استحکام من (ESS)، پرسشنامه سبک ­های دفاعی (DSQ)، مقیاس چندبعدی کمال گرایی تهران (TPMS) و پرسشنامه سازگاری شغلی (JAQ) گردآوری شد. داده های گردآوری شده با استفاده از روش معادلات ساختاری در نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ و Mplus نسخه ۸.۳ تجزیه وتحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که استحکام من به صورت مثبت و معناداری سازگاری شغلی را پیش بینی می کند. نتایج همچنین نشان داد که سازوکارهای دفاعی و کمال گرایی رابطه استحکام من و سازگاری شغلی را واسطه ­گری می­کند. با توجه به نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که استحکام من از راه سازوکارهای دفاعی و کمال­ گرایی می­ تواند پیش ­بینی ­کننده میزان سازگاری شغلی در پرستاران باشد.

Keywords:

سازگاری شغلی , استحکام من , سازوکارهای دفاعی , کمال گرایی