مدل ساختاری عملکرد جنسی بر اساس کیفیت خواب با نقش میانجی تحمل پریشانی در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو

هدف از پژوهش حاضر بررسی مدل­ یابی معادلات ساختاری عملکرد جنسی بر اساس کیفیت خواب با نقش میانجی تحمل پریشانی در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو بود. مطالعه حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل زنان یائسه مبتلا به دبابت نوع ۲ ساکن شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بودند. حجم نمونه بر اساس مدل Kline (۲۰۲۳) و با روش نمونه گیری در دسترس ۳۰۰ نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری داده­­ های پژوهش شامل پرسشنامه عملکرد جنسی زنان (FSFI-۶) Isidoriو همکاران (۲۰۱۰)، پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI) بویس و همکاران (۱۹۸۹) و مقیاس تحمل پریشانی (DTS) سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) بود. تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS نسخه ۲۸ انجام گرفت. یافته ­های پژوهش نشان داد که اثرات مستقیم اضطراب، افسردگی و تحمل پریشانی بر عملکرد جنسی معنادار بود. همچنین نتایج نشان داد که تحمل پریشانی در رابطه بین کیفیت خواب با عملکرد جنسی نقش میانجی و معنادار دارد. همچنین مدل نهایی پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود (۰/۰۵۶=RMSEA و ۰/۰۵>P-value) و ۹۰ درصد عملکرد جنسی به وسیله کیفیت خواب با نقش میانجی تحمل پریشانی تبیین می شود. بنابراین عملکرد جنسی زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو می ­تواند متاثر از کیفیت خواب و تحمل پریشانی آنان باشد. لذا نتیجه گیری می­شود که کیفیت خواب نامطلوب با تاثیرگذاری بر تحمل پریشانی موجب نقص در عملکرد جنسی زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو می­ شود که بر این اساس پیشنهاد می ­شود در مداخلات روانشناختی برای این زنان اقدام به بهبود عملکرد جنسی آنان کرد.

Keywords:

تحمل پریشانی , دیابت نوع دو , عملکرد جنسی , کیفیت خواب , یائسگی