بررسی اثر نفتالن در ترکیب سوسوزن پلاستیک با خاصیت جداسازی شکل پالس

ضرورت ساخت آشکارسازهایی با ابعاد بزرگ، بازدهی مطلوب، قدرت تفکیک بالا و قیمت کم، در دو دهه اخیر منجر به تحقیقات گسترده ای در ساخت سوسوزن های پلاستیکی شده است. بهینه سازی این نوع سوسوزن از موضوعات تحقیقاتی روز دنیا است. در این پژوهش از مونومر استایرن، دی فنیل اکسازول (PPO) به عنوان فلوروفور اولیه، فنیل اکسازول بنزن (POPOP) به عنوان فلوروفور ثانویه و نفتالن در ساخت سوسوزن پلاستیک استفاده شد. ساخت نمونه ها بر اساس فرایند پلیمریزاسیون با روش حرارتی بدون آغازگر صورت گرفته است. نتایج طیف سنجی گاما با استفاده از چشمه های ۱۳۷Cs و ۶۰Co نشان داد که با افزودن نفتالن در ساخت سوسوزن پلاستیک، بهره نوری به ترتیب ۵/۷ و ۲/۷ درصد افزایش می یابد. جداسازی پرتوهای گاما و نوترون با استفاده از روش گذر از صفر به وسیله چشمه ۲۵۲Cf نشان داد که برای نمونه شامل ۱۵ درصد وزنی PPO بدون حضور نفتالن، FOM و نسبت قله به دره در بایاس ۱۰۰۰keVee به ترتیب برابر ۰/۹۱ و ۴/۱۸ و برای نمونه شامل ۱۵ درصد وزنی PPO و ۴ درصد وزنی نفتالن، برابر ۱/۰۵ و ۸/۷۱ است.

Keywords:

سوسوزن پلاستیکی , فلوروفور اولیه , فلوروفور ثانویه , نفتالن , جداسازی