سیویلیکا را در شبکه های اجتماعی دنبال نمایید.

اثربخشی آموزش زوج درمانی به روش گاتمن بر سبک زندگی زوجین

Publish Year: 1400
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 114

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

Export:

Link to this Paper:

Document National Code:

JR_JPNI-9-13_014

Index date: 21 July 2024

اثربخشی آموزش زوج درمانی به روش گاتمن بر سبک زندگی زوجین abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش زوج درمانی به روش گاتمن بر سبک زندگی زوجین انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوجینی است که به مرکز مشاوره رازی تهران (شهر بهارستان) مراجعه کردند، نمونه آماری این پژوهش ۱۵ زوج (۳۰ نفر) بود که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و پرسشنامه ی سبک زندگی آرامش مدار تقی زاده و رضوی (۱۳۹۶) را تکمیل کردند. افراد نمونه در ۱۲ جلسه زوج درمانی به روش گاتمن (هر جلسه ۴۵ دقیقه) شرکت کردند. لازم به ذکر است که تا پایان پژوهش ۱۱ زوج (۲۲ نفر) باقی ماندند و از آنها پس آزمون گرفته شد. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (شاخصهای مرکزی، پراکندگی) و آمار استنباطی (تحلیل واریانس چندمتغیره با اندازه گیری مکرر) و نرمافزار SPSS۲۳ استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که آموزش زوج درمانی به روش گاتمن در بهبود نمره ی کل سبک زندگی آرامش مدار زوجین موثر بوده است و اثربخشی آن بعد از گذشت یک ماه از جلسات نیز به طور معنادار پایدار مانده است. همچنین نتایج نشان داد که آموزش زوج درمانی گاتمن به زوجین بر زیرمقیاس های سبک زندگی آرامش مدار هیجانی و اجتماعی اثربخشی معنادار داشته اما بر سبک زندگی آرامش مدار روانشناختی تاثیر معناداری نشان نداده است.

اثربخشی آموزش زوج درمانی به روش گاتمن بر سبک زندگی زوجین Keywords:

اثربخشی آموزش زوج درمانی به روش گاتمن بر سبک زندگی زوجین authors

فاطمه تقی پور

Master of Family Counseling Department, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Islamic Azad University, Central Tehran Branch, Tehran, Iran (F.taghipour۶۹۷۱@gmail.com)

کامران گنجی

Associate Professor, Department of Psychology, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Malair Branch, Hamadan, Iran (ganjikamran@yahoo.com)

مژگان مردانی راد

Assistant professor and faculty member of counseling department, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Islamic Azad University, Tehran Branch, Tehran, Iran (mmrad۱۱@yahoo.com) (corresponding author)