بررسی اثرات برنامه های محرومیت زدایی در ارتقاء پایداری زیست محیطی در شهرستان قلعه گنج (پایلوت اقتصاد مقاومتی کشور)

زمینه و هدف: فقر یکی از مهمترین پیامدهای توزیع ناعادلانه درآمدهای ایجاد شده در بین افراد جامعه است. تداوم فقر تنش های زیست محیطی شدیدی را در پی دارد که هر از گاهی، کل جامعه را در برمیگیرد. مقاله حاضر با هدف بررسی اثرات برنامه های محرومیت-زدایی در ارتقاء پایداری زیست محیطی در شهرستان قلعه گنج انجام گرفته است. روش بررسی: روش تحقیق به صورت مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی می باشد جامعه آماری این پژوهش کل افراد شهرستان به تعداد ۸۰ هزار نفر می باشد و نمونه گیری تصادفی ساده برای تعیین تعداد افراد انتخاب شده است. اطلاعات لازم جهت دستیابی به نتایج، از طریق پرسشنامه محقق ساخته صورت گرفت. به منظور تعیین پایایی پرسشنامه ی محقق ساخته از آلفای کرونباخ استفاده شد و روایی نیز از طریق روایی محتوایی و اکتشافی بررسی شد. یافته ها: استنتاج ها نشان می دهد که پیش فرض های مربوط به آزمون ها از میزان مناسب برخودار و ارتباط محرومیت زدایی با ابعاد زیست محیطی به ترتیب ، ۵۲/۰، ۳۸/۰، ۴۹/۰(زمین، منابع آبی و منابع ژنتیکی) دارای رابطه بودند. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که منابع آب، درختان و مراتع در وضعیت ناپایداری قرار دارند و تنها عاملی که وضعیتی نسبتا پایدار داشته خاک میباشد. درعین حال، میزان مصرف برق، ضایعات جامد شهری و انتشار گازهای گلخانه ای، از منظر زیست محیطی در سطح شهرستان در سطح مطلوب است. اجرای برنامه های محرومیت زدایی در ارتقاء پایداری زیست محیطی در شهرستان قلعه گنج این شهرستان را از وضعیت ناپایدار به نسبتا پایدار رشد داشته است.

Keywords:

قلعه گنج , محرومیت زدایی , پایداری زیست محیطی , فقر.