اثربخشی آموزش مدیریت استرس بر دلزدگی زناشویی، اضطراب و رضایتمندی جنسی بیماران مبتلا به دیابت نوع B

هدف از این پژو.هش، تعیین میزان آموزش مدیریت استرس بر دلزدگی زناشویی، اضطراب و رضایتمندی جنسی بیماران مبتلا به دیابت نوع B بیمارستان بزرگ نفت اهواز بود. حجم نمونه ۳۰ نفر بود که از جامعه مذکور، به روش تصادفی ساده انتخاب شدند.۱۵ نفر به گروه آزمایش و ۱۵ نفر به گروه کنترل تخصیص یافتند. طرح پژوهش، تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزار های پژوهشی مورد استفاده پرسشنامه های دلزدگی زناشویی پاینز (۱۹۹۶)، اضطراب اسپیلبرگر(۱۹۷۰) و رضایت جنسی لارسون(۱۹۹۸) بود. ابتدا از هر دو گروه پیش آزموم گرفته شد و سپس گروه آزمایش در طول هفت جلسه و هرجلسه به مدت ۹۰ دقیقه آموزش مدیریت استرس دریافت کرد و بعد از مداخله از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و پس از یک ماه پیگیری به عمل آمد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیره و یک متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد آموزش مدیریت استرس با توجه به میانگین دلزدگی زناشویی و اضطراب در بیماران مبتلا به دیابت نوع B گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب کاهش دلزدگی زناشویی و اضطراب گروه آزمایش شده است. آموزش مدیریت استرس با توجه به میانگین رضایتمندی جنسی در بیماران مبتلا به دیابت نوع B گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب افزایش رضایتمندی جنسی گروه آزمایش شده است.

Keywords:

مدیریت استرس , دلزدگی زناشویی , اضطراب , رضایتمندی جنسی , بیماران دیابت نوع B