مبانی نظری آموزش مسئله محور و تاثیر آن بر یادگیری اجتماعی دانش آموزان

در سال های اخیر، آموزش به روش های نوین و مبتنی بر یادگیری فعال در حال رشد و توسعه است. یکی از این روش های موثر که توجه زیادی را به خود جلب کرده، آموزش مسئله محور است. این روش آموزشی که بر مبنای حل مسائل واقعی و چالش برانگیز بنا شده، به دانش آموزان کمک می کند تا مهارت های حل مسئله، تفکر انتقادی و توانایی های اجتماعی خود را تقویت کنند. به ویژه در دوره ابتدایی که پایه های اساسی یادگیری و یادگیری اجتماعی شکل می گیرد، آموزش مسئله محور می تواند نقش موثری در تقویت مهارت های اجتماعی، ارتباطی و همکاری گروهی ایفا کند. در نظام آموزشی کنونی، به ویژه در دوره ابتدایی، توجه به ابعاد اجتماعی یادگیری به اندازه ی مهارت های علمی اهمیت دارد. آموزش مسئله محور، با ایجاد فرصت هایی برای تعامل گروهی و حل مسائل واقعی، می تواند به طور چشمگیری در این راستا موثر باشد. اهمیت این موضوع به ویژه در دوران کنونی که دانش آموزان با چالش های جدید و پیچیده ای مواجه هستند، به وضوح احساس می شود. این روش آموزشی می تواند به تقویت روحیه کار تیمی و حل مسائل در موقعیت های واقعی کمک کند، که این امر به نوبه خود تاثیر مثبت بر یادگیری اجتماعی دانش آموزان خواهد گذاشت. با وجود پیشرفت های علمی و فناوری در آموزش، هنوز هم بسیاری از مدارس ابتدایی به روش های سنتی و معلم محور تکیه دارند که ممکن است در پی ریزی مهارت های اجتماعی موثر نباشند. آموزش مسئله محور به عنوان یک روش آموزشی نوین، می تواند راهکارهایی برای تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان ارائه دهد، اما هنوز نیاز به تحقیق و بررسی بیشتری دارد تا اثربخشی آن به طور علمی و عملی اثبات شود. این مقاله به بررسی مبانی نظری آموزش مسئله محور و تاثیر آن بر یادگیری اجتماعی دانش آموزان دوره ابتدایی می پردازد.

Keywords:

آموزش مسئله محور , یادگیری اجتماعی , دانش آموزان , مهارت های اجتماعی.