نقش خوش بینی در پیش بینی اضطراب امتحان در دانش آموزان

هدف این پژوهش نقش خوش بینی در پیش بینی اضطراب امتحان در دانش آموزان بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات، تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است . جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم منطقه ۲ تهران در نیمه اول سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲، بود. جامعه آماری برابر ۸۵۹۷ نفر بود که حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران ۳۶۷ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب گردیدند. در این پژوهش از پرسشنامه های اضطراب امتحان فریدمن (۱۹۹۷) و خوش بینی تحصیلی اسچنن- موران و همکاران (۲۰۱۳) جهت جمع آوری داده ها استفاده گردید، داده ها مورد تحلیل آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون قرارگرفت. نتیجه تحلیل یافته ها نشان داد که بین خوش بینی تحصیلی با اضطراب امتحان در دانش آموزان رابطه معکوس و معناداری در سطح (۰۵/۰P‹) وجود دارد. همچنین نتایج آزمون رگرسیون یک متغیره نشان داد، با توجه به F برابر با ۰۹۷/۲۷ در سطح (۰۱/۰> p معنی دار شده است به این معنی که متغیر خوش بینی تحصیلی به خوبی تغییرات متغیر اضطراب امتحان دانش آموزان را تبیین می کنند و بتای(Beta) خوش بینی (۵۹۰/۰-) دست آمده درسطح (۰۱/۰> p معنی دارگردید، بدین معنی که خوش بینی تحصیلی بالا به عنوان متغیر پیش بین ( مستقل ) بر کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر تهران موثر بوده است.

نقش خوش بینی در پیش بینی اضطراب امتحان در دانش آموزان Keywords:

اضطراب امتحان , خوش بینی , فریدمن