واکاوی رابطه بین روشهای تدریس هوشمند و غیر هوشمند با نگرش شغلی در آموزگاران مدارس ابتدایی دخترانه استان البرز

پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه روشهای تدریس هوشمند و غیرهوشمند با نگرش شغلی در آموزگاران مدارس ابتداییدخترانه استان البرز در سال تحصیلی ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ انجام شده است. جامعه آماری کلیه آموزگاران زن شاغل در دبستان هایاستان البرز در سال تحصیلی ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ می باشند که در مجموع تعداد معلمان ۶۳۶ نفر می باشند و نمونه بر اساس جدولمورگان تعداد ۲۴۲ نفر به صورت تصادفی انتخاب و به پرسشنامه های سبک های تدریس و پرسشنامه نگرش شغلی معلمان پاسخدادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی وآمار استنباطی همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده گردید.نتایج پژوهش نشان داد که، بین نگرش شغلی با سبک تدریس هوشمند با مقدار ۲۹۸ / ۰=r رابطه مثبت وجود دارد و همچنینبین نگرش شغلی با سبک تدریس غیرهوشمند با مقدار ۲۵۶ / ۰=r نیز رابطه مثبت وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیوننشان داد که ضریب تعیین تعدیل شده برابر با ۰/۱۱۴=(Radj) است با توجه به یافته های پژوهش میتوان بیان کرد کهسبک های تدریس هوشمند و غیرهوشمند با نگرش شغلی معلمان رابطه مثبت دارند و می توانند میزان نگرش شغلی معلمان راپیش بینی کنند. همچنین پیشنهاد می شود تحقیق مشابه ای در جامعه مردان و متغیرهای موثر دیگر بر نگرش شغلی آموزگارانمورد مطالعه قرار بگیرد.

Keywords:

سبک تدریس هوشمند و غیرهوشمند , نگرش شغلی , آموزگاران استان البرز