بازتاب فرهنگ پوشاک و لباسدر ادبیات ایران

یکی ازراه های تبیین و تشریح جایگاه پوشاک و لباس درفرهنگ ما بررسی بازتاب و انعکاس این موضوع درتاریخ و ادبیات ایران است مسئله ای که اگر به درستی شناخته شود به درک و تعمیق این مهم درتاریخ و فرهنگ ما و گسترش فرهنگ سازی موثردراین زمینه منجر خواهد شد بنابراین پژوهش درادبیات و لباس بعنوان گذشته حال و اینده این فرهنگ می تواند درزمینه جمع آوری مستندات تاریخی لباس و پوشاک درایران و ایجادذهنیت هایی برای طراحان و سازندگان کارساز وراهگشا باشد مقاله حاضر که بارویکردی توصیفی و تحلیل واستفاده ازمستندات کتابخانه ای تهیه شده بدنبال پاسخ به این سوال است که اساسا بازتاب پوشاک و لباس درادبیات فارسی دارای چه ویژگیهایی است؟و این ویژگی ها به خصوص دردیوان غزلیات حافظ چه ابعادی دارد؟لذا بعدازمقدمه ای کوتاه به ارائه نمونه هایی ازاشعار که بیانگر نگاه ها و زوایای متفاوت ادیبات و شاعران دوره های مختلف به این مقوله است به دیوان حافظ می پردازد ودویافته مهم یا دومحور اصلی این ادبیات را یعنی استفاده ابزاری شاعر ازموضوع لباس برای بیان مقصود خود و دیگری طرح ماهیت وموجودیت واقعی لباس را مطرح و با مباحثی ازقبیل انواع پوشاک معانی و مفاهیم جایگاه و تکرار و تنوع لغات و اصطلاحات مربوط به لباس دراین اثررا بررسی و سپس به نتیجه گیری می انجامد