رابطه گرایش به کارآفرینی و خودکارآمدی در بین دانش آموزان متوسطه دوم گیلانی

پیوند بین تعلیم و تربیت و کارآفرینی توجه بسیاری را به خودش جلب کرده است ، به خصوص در زمینه اقتصادهای در حال پیشرفت که برای صنعتی شدن پا یدار فعالیت می کنند . پژوهش حاضر به رابطه گرایش به کارآفرینی و خودکارآمدی در بین دانش آموزان متوسطه دوم گیلان ی می پردازد. همانطور که کارآفرینی ایفای نقش محوری در توسعه رشد اقتصادی و نوآوری ایفا می نماید ، ادراک مکانیسم ها یی که از طریق آن شیوه های آموزشی نگرش های کارآفرینی را شکل می دهند لازم می باشد. تحقیق و بررسی پنج رویکرد آموزشی متمایز استفاده شده در مدارس استان گیلان، با تمرکز ویژه بر دبیرستان ها و هنرستان های متوسطه دوم، برای ادراک اینکه چگونه آنها به سطح خودکارآمدی در بین دانش آموزان کمک می کنند همچنین ، بررسی گرایش به کارآفرینی رشد یافته در بین دانش آموزان و نقش آن در رابطه بین آموزش کارآفرینی و خودکارآمدی . پژوهش حاضر با استفاده از یک پرسشنامه منحصر به فرد اجرا شده بر روی نمونه ای متشکل از ۳۹۷ دانش آموز متوسطه دوم، از مدل معادلات ساختاری به عنوان یک ابزار تحلیلی قوی استفاده م ی نماید ، فرضیه کلی این موضوع را مطرح می نماید که رویکردهای آموزشی خاص، مانند روش های مبتنی بر مسئله ، تجربی و روش های شرکت عملی دارای این مدل هستند. تاثیر قابل توجهی بر ادراک دانش آموزان از گرایش به کارآفرینی خود دارد. نتایج حاکی از آن است که رویکردهای آموزشی مبتنی بر مشکل ، تجربی و عملی به طور معناداری بر خودکارآمدی و کارآفرینی دانش آموزان تاثیر می گذارد.

Keywords:

گرایش به کارآفرینی , دبیرستان , دانش آموزان , خودکارآمدی , آموزش و پرورش