چگونه توانستم مشکل کم رویی و گوشه گیری دانش آموزم را کاهش دهم ؟

هدف اقدامپژوهی حاضر، کاهش کم رویی و گوشه گیری محمدحسین ، دانش آموز پایه اول است که منجر به افت تحصیلی او نیز شده است . در جهت دستیابی به صحت فرضیه های پژوهش ، به گردآوری اطلاعات به وسیله مشاهده رفتار، پرسش نامه ، بررسی پرونده تحصیلی و فرم سنجش دانش آموز و مصا حبه با والد ین پرداخته شد. اطلاعات اولیه به دست آمده، نشان م ی داد که علت اصلی افت تحصیلی محمدحسین ، گوشه گیری و کم رو بودن او است . در ادامه به بررسی علل گوشه گیر شدن محمدحسین پرداخته شد و در بررسی های بیشتر مشخص گردید که اصلی ترین عامل گوشه گیر شدن محمدحسین ، سبک تربیتی حاکم بر خانواده است . استفاده از روش فرزندپروری سخت گیرانه منجر شده بود تا والدین در ارتباط محمدحسین با محیط خارج از خانه سخت گیری ها یی داشته باشند و اجازه ندهند که محمدحسین با همسالان خود در کوچه بازی کند. این سخت گیری تا آنجا بود که به جهت کاه ش تاثیرات منفی محیط ، مانع رفتن محمدحسین به مهدکودک شده بودند. تمام این عوامل منجر به کاهش رشد مهارتهای اجتماعی و ارتباطی محمدحسین شده بود. با شناخت ریشه مشکل در اولین گام، اولیا دانش آموز توجیه شدند و از آنان خواسته شد تا از سخت گیری ها ی بی مورد نسبت به محمدحسین بکاهند. در مدرسه نیز برای کاهش گوشه گیری و کم رو بودن محمدحسین راهکارهایی همچون دادن مسئولیت به محمدحسین ، افزایش حمایت عاطفی توسط آموزگار و دیگر دانش آموزان و زمینه سازی برای انجامدادن کارهای جمعی و گروهی و... انجام گردید. نتایج پژوهش نشان م ی دهد که این راهکارها موثر بودهاند و از میزان کم رویی و گوشه گیر بودن محمدحسین کاسته شده است . او اکنون در مدرسه با دیگر دانش آموزان بازی می کند، به کار گروهی می پردازد و از اعتمادبه نفس خوبی برخوردار شده است .

Keywords:

اقدامپژوهی , کم رویی , گوشه گیری , خجالتی بودن , کلاس اول