پیش بینی احساس غربت بر اساس تفکیک خویشتن، کیفیت رابطه زناشویی و رضایت شغلیدر کارکنان اقماری پتروشیمی شهر عسلویه

پژوهش حاضر با هدف تعیین پیش بینی احساس غربت بر اساس تفکیک خویشتن، کیفیت رابطه زناشویی و رضایت شغلی در کارکنان اقماری پتروشیمی شهر عسلویه در سال ۱۳۹۸ به روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را کارکنان رسمی و قراردادی اقماری و بخشی از کارکنان پیمانکاری اقماری پتروشیمی نوری شهر عسلویه در سال ۱۳۹۸ به تعداد ۳۱۰ نفر تشکیل دادند که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و با استفاده از فرمول حجم نمونه کوکران تعداد ۱۷۰ نفر برای شرکت در پژوهش حاضر انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه احساس غربت زارع و همکاران (۱۳۹۰)، پرسشنامه تفکیک خویشتن (DSI) اسکورن و فریدلندر (۱۹۹۸)، پرسشنامه کیفیت رابطه زناشویی (RDAS) باسبی و همکاران (۱۹۹۵) و پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا (MSQ) ویس و همکاران (۱۹۸۷) بود. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی (تحلیل رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون) و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۳ انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که تفکیک خویشتن قادر به پیش بینی احساس غربت کارکنان است (۰.۴۶=P<۰/۰۵) R) ولی کیفیت رابطه زناشویی و رضایت شغلی قادر به پیش بینی احساس غربت کارکنان اقماریپتروشیمی شهر عسلویه نیست (۰.۰۹=R و ۰.۱۲=P>۰/۰۵ (R ).

Keywords:

تفکیک خویشتن , احساس غربت , کیفیت رابطه زناشویی , رضایت شغلی , کارکنان اقماری