بکارگیری روش تدریس گردش علمی با استفاده از محیط موزه با نگاهی بر آموزش تاریخ در محیطهای تاریخی

نقش موزه در آموزش، به قدمت شکل گیری موزه ها ی مدرن است، اما پس از جنگ جهانی دوم این نقش، به عنوان یک حرفه، به رسمیت شناخته شد. امروزه، با گسترش مقالات در این حوزه، رشته های دانشگاهی برای آموزش در موزه، دوره های آموزشی برای آموزگاران موزه، انجمن های آموزشی در موزه ها و مجلات مرتبط با این مبحث شکل گرفته است. این تغییرات بزرگ، تنها در پنجاه سال اخیر ایجاد شده است، اما هنوز می توان نکته ای را که لورنس ویل کلمن، ۶۵ سال پیش در کتابی سه جلدی درباره موزه ها ی آمریکا پرسید، دوباره مطرح کرد:آیا موزه ها در اصل آموزشی هستند یا فقط می توانند امور آموزشی را پوشش دهند که مزاحمتی برای بازدید از موزه ایجاد نمی کند؟ در قرن نوزدهم میلادی، موزه ها به عنوان محیط هایی برای آموزش شناخته شده بودند اما به تازگی آموزش در موزه به عنوان عملکردی اصلی و تخصصی برای موزه در نظر گرفته شده است. به هر حال، آموزش همواره بخشی مهم و رو به رشد از نقش موزه ها بوده است. در این مقاله، ابتدا تاریخ آموزش در موزه ها با روش تدریس گردش علمی و فنون دیگر آن و سپس، تغییرات نظری درباره موزه ها و اجرای عملی آن ها بررسی می شود. در بخش پایانی، روابط میان آموزش در موزه و گردش علمی و تغییرات اجتماعی و مسئولیت های اجتماعی مورد واکاوی قرار خواهد گرفت.

Keywords:

موزه , گردش علمی , محیط یادگیری , روش تدریس , نقش موزه در آموزش , آموزش در موزه