روششناسی شرح مفردات در شرح نهج البلاغه نواب لاهیجی با رویکرد به واژه تاویل

نواب لاهیجی از علمای بزرگ شیعه است که «تحفه الخاقان فی تفسیرالقرآن» و «شرح نهج البلاغه» از مهم ترین تالیفات وی هستند. او در شرح فارسی خود بر نهج البلاغه در بیان معانی مفردات خطب، نامه ها و حکمت ها، به بحث لغوی درباره واژه ها و اصطلاحاتی که از نظر شارح  نیاز به شرح و توضیح داشته اند -اغلب بدون ذکر سند-، پرداخته است. نواب گاهی علاوه بر معنای لغوی، معنای اصطلاحی واژه را نیز بیان می کند. وی همگام با اغلب شارحان و علمای علوم قرآن و حدیث، معانی گوناگونی را برای واژه تاویل قائل است. در پژوهش پیش رو بر آنیم تا به روش توصیفی_ تحلیلی، روش لغوی نواب لاهیجی در تبیین واژه تاویل و مشتقات آن را در شرح وی بر نهج البلاغه بررسی کنیم.

Keywords:

Methodology of nouns , Nawab Lahiji , interpretation , Nahj al-Balaghah , Imam Ali (peace be upon hem) , روش شناسی مفردات , نواب لاهیجی , تاویل , شرح نهج البلاغه , امام علی؟ع؟.