بازی و بهبود های زبانی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر ۱۰ -۱۲ ساله

عدالت آموزشی یکی از اهداف عالی نظام آموزش و پرورش است که برای تحقق آن باید تسهیلات آموزشی برای تمام دانش آموزان ارائه گردد یک گروه از دانش آموزان کودکان کم توان ذهنی میباشند که مشکلات زیادی در زمینه آموزش یادگیری و روابط اجتماعی دارند و نیاز است تا برنامه ریزی هایی برای رفع مشکلات آنها صورت گیرد یکی از راههای افزایش میزان یادگیری و رشد رفتار بهنجار در این کودکان بازی درمانی میباشد . بازی به عنوان مشخصه اصلی رشد سالم کودکان باعث افزایش مهارتهای اجتماعی میگردد . بازی درمانی همواره در جهت رشد و پرورش جنبه های روحی و جسمی کودکان مورد توجه قرار گرفته است. از این رو پژوهش حاضر با هدف بازی و بهبود های زبانی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر ۱۰ -۱۲ ساله انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع مطالعات آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. حجم نمونه این پژوهش شامل ۳۰ نفر از کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بوده که به صورت نمونه گیری تصادفی ساده از مراکز آموزشی ویژه کودکان کم توان ذهنی شهرستان پژوهشگر انتخاب شد . یافته ها نشان دادند که آموزش بازی درمانی بر مهارتهای گفتاری کودکان کم توان ذهنی موثر بوده، بین گروه آزمایش که تحت تاثیر آموزش بازی درمانی بوده اند و گروه کنترل که تحت هیچ گونه آموزشی قرار نگرفتند تفاوت معنادار وجود داشت. با توجه به یافته های بدست امده میتوان نتیجه گرفت که بازی درمانی موجب افزایش مهارتهای گفتاری در کودکان کم توان ذهنی شده است.

Keywords:

مهارتهای گفتاری , بازی بازی درمانی , کودکان کم توان ذهنی