اثربخشی درمان خودشفقت ورزی بر خود انتقادی و خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم مبتلا به اضطراب امتحان

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان خودشفقت ورزی بر کاهش خودانتقادی و افزایش خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم مبتلا به اضطراب امتحان است. در این مطالعه، تعداد ۶۰ دانش آموز با اضطراب امتحان بالا به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت جلسات درمان خودشفقت ورزی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های خودانتقادی و خودکارآمدی تحصیلی بود که در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که درمان خودشفقت ورزی به طور معناداری خودانتقادی را کاهش و خودکارآمدی تحصیلی را افزایش می دهد. این نتایج نشان می دهد که استفاده از روش های خودشفقت ورزی می تواند به عنوان یک راهکار موثر در کاهش اضطراب امتحان و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان مورد توجه قرار گیرد.. این پژوهش به اهمیت پرداختن به جنبه های روانشناختی سلامت دانش آموزان در فرایند آموزش و پرورش تاکید دارد. با توجه به تاثیر منفی اضطراب امتحان بر عملکرد تحصیلی و رفاه روانی دانش آموزان، یافته های این تحقیق می تواند به سیاست گذاران و متخصصان آموزش و پرورش در طراحی و اجرای برنامه های حمایتی و مداخلات روانشناختی کمک کند. درمان خودشفقت ورزی به عنوان یک روش مداخله ای که به دانش آموزان کمک می کند تا با دیدگاهی مهربانانه تر به خود نگاه کنند و در مواجهه با چالش ها و ناکامی ها انعطاف پذیری بیشتری داشته باشند، می تواند در بهبود وضعیت تحصیلی و روانی آن ها نقش موثری ایفا کند. در نتیجه، پیشنهاد می شود که مدارس و مراکز آموزشی از این روش ها بهره برداری کرده و برنامه های آموزشی شامل مهارت های خودشفقت ورزی را در برنامه های درسی و فوق برنامه های خود بگنجانند تا بدین وسیله زمینه های بهبود عملکرد تحصیلی و رفاه روانی دانش آموزان فراهم شود.

Keywords:

درمان خودشفقت ورزی , خودانتقادی , خودکارآمدی تحصیلی , اضطراب امتحان , دانش آموزان مقطع متوسطه دوم