مروری بر سیستم های تشخیص خودکار آمبولی ریوی در تصاویر توموگرافی کامپیوتری آنژیو

مقدمه: تصاویر توموگرافی کامپیوتری آنژیو ریه به صورت گسترده در شناسایی آمبولی ریوی استفاده می شوند. استفاده از این برش نازک برای بررسی عملکرد بالینی ریه امری ضروری است، اما باعث افزایش حجم بار زمانی رادیولوژیست می شود. از این رو سیستم های متعددی برای شناسایی آمبولی طراحی شده است. هدف از این مقاله، مروری بر سیستم های تشخیص آمبولی ریوی و ارزیابی عملکرد آن ها است. روش: در این مطالعه کلیه مقالات موجود در پایگاه های اطلاعاتی IEEE، Science Direct، Medical Physics، SPIE در زمینه پردازش تصاویر توموگرافی کامپیوتری آنژیو ریه و سیستم های تشخیص با کمک کامپیوتر، مورد بررسی قرار گرفته است. تعداد ۱۶ مقاله در بین سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۵ استخراج شدند. هر مقاله یک سیستم شناسایی خودکار آمبولی ارائه می دهند که با استفاده از تحلیل کمی و کیفی آن ها را مورد ارزیابی قرار می دهیم. روش های ارزیابی روی تعداد بانک تصاویر، حساسیت و میزان خطای مثبت صورت می گیرند. نتایج: سیستم های متنوعی برای شناسایی آمبولی طراحی شده است. بانک تصاویر تحت تاثیر عوامل مختلف همچون بیماری های ریوی، نویز، زمان تصویربرداری، تنوع وجود آمبولی در شاخه های اصلی، پیرامونی و تعداد داده ها است. بیشترین تعداد تصاویر ۱۷۷ نمونه و کمترین آن ۳ نمونه است. میزان حساسیت و تعداد خطای مثبت معیار مناسب دیگر است. در میان سیستم ها، میزان حساسیت ۵۰ تا ۱۰۰ درصد و میزان خطای مثبت در هر برش ۲۲/۶ تا ۲ به دست آمده است. نتیجه گیری: بر طبق نتایج سیستم های تشخیص باید علاوه بر داشتن حساسیت بالا و خطای مثبت کم از یک بانک تصاویر زیاد که شامل آمبولی در شاخه های مختلف باشد، استفاده کنند.

Keywords:

Image Processing , Computer Assisted , Computed Tomography Angiography , Pulmonary Embolism , پردازش تصویر , سیستم های تشخیص با کمک کامپیوتر , توموگرافی کامپیوتری آنژیو , آمبولی ریوی