با پیشرفت های اخیر تکنولوژیکی و همچنین نظریه های متعدد دانشمندان، به نظر می رسد که روش های ترکیبی، به دلیل کارآمدی بیشتر و هزینه کمتر، بهترین گزینه پیش روی دانشمندان برای رسیدن به نیروگاه گداخت هسته ای باشد. همچنین به دلیل مشکلات موجود در دیواره اول راکتورهای گداخت که در اثر تابش های پر شدت نوترون های گداخت حاصل از سوخت D-T به وجود می آید، سه روش جدید ارائه شده در جهان با سوخت غیر رادیواکتیو پروتون –بور پیشنهاد شده است.گداخت هسته ای به روش «راه انداز اکوستیکی تارگت مغناطیس شده (ADMTF)(سال ۲۰۰۶)، گداخت هسته یی به روش محصور سازی الکترودینامیکی اینرسی (IECF)(سال ۲۰۰۸ )، گداخت هسته ای به روش پلاسمای کانونی (DPF) (سال ۲۰۰۹ ) و نهایتا گداخت هسته ای به روش ترکیب میدان معکوس (FRC) سال ۲۰۱۰) روش های ترکیبی نوینی هستند که به موازات روش های دیگر در سال های اخیر مورد توجه متخصصان هستند.گداخت هسته ای یا
همجوشی هسته ای یا
فیوژن فرآیندی عکس عمل شکافت هسته ای است. در فرایند
همجوشی هسته ای هسته های سبک مانندهیدروژن، دوتریوم و تریتیوم با یکدیگر همجوشی داده شده و هسته های سنگین تر و مقداری انرژی تولید می شود. سرانجام به دلیل برتری های بی شمار انرژی هسته ای، امروزه بهره برداری از این فناوری روز به روز گسترش بیشتری می یابد و بر روش های استفاده صلح آمیز از آن (مانند استفاده از انرژی هسته ای برای گرمایش یا نمک زدایی آب) افزوده می شود.