تردید نسبت به واکسن کووید- ۱۹ در کارکنان علوم پزشکی: نقش سیاست های واکسیناسیون اجباری و اضطراب کرونا

زمینه و هدف: واکسیناسیون بعنوان یکی از به صرفه­ترین مداخلات پزشکی، بروز بسیاری از بیماری­های عفونی را کاهش داده است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل کنندگی سیاست های واکسیناسیون اجباری در رابطه بین اضطراب کرونا و تردید نسبت به واکسن در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی بود. روش کار: در این پژوهش توصیفی-همبستگی، نمونه آماری ۱۵۲ نفر کارکنان اداری شاغل در دانشگاه علوم پزشکی استان خراسان شمالی بودند که با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه محقق ساخته نگرش نسبت به سیاست­های واکسیناسیون اجباری، پرسشنامه تردید نسبت به واکسن و پرسشنامه اضطراب کرونا استفاده گردید. برای آزمون فرضیه های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزارهای  SPSSو AMOS انجام گرفت. نتایج: یافته ها نشان داد ۷۷ % از کارکنان موافق سیاست­های واکسیناسیون اجباری در محیط کار بودند. ضریب همبستگی بین اضطراب کرونا و سیاست های واکسیناسیون اجباری با تردید نسبت به واکسن معنی داری بود (۰۰۱/۰>p). نتایج همچنین نشان داد تعامل اضطراب کرونا و سیاست های واکسیناسیون اجباری، ورای اثرات متغیرهای اصلی، ۲ % واریانس انحصاری افزوده را  برای مدل ایجاد کرد (۰/۰۲= Δ R۲، ۴/۰۲=  Δ F، ۰/۰۵> p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد سیاست های واکسیناسیون اجباری می تواند رابطه بین اضطراب کرونا و تردید نسبت به واکسن را تعدیل کند. بنابراین بکارگیری مناسب­ ترین و کم­ هزینه­ ترین سیاست ها و ضمانت­های اجرایی در جهت بهبود نگرش نسبت به واکسیناسیون در کارکنانی که دچار اضطراب هستند، پیشنهاد می شود.

Keywords:

Corona Anxiety , Mandatory Vaccination Policies , Vaccine Hesitancy , COVID-۱۹ , Medical University Staff. , اضطراب کرونا , سیاست های واکسیناسیون اجباری , تردید نسبت به واکسن , کووید -۱۹ , کارکنان دانشگاه علوم پزشکی