ارتباط بین روان رنجورخویی و علائم پرخوری در زنان: نقش میانجی گر نگرانی از تصویر بدن با توجه به نقش تعدیل گر قدردانی از بدن

هدف از این پژوهش، بررسی نقش میانجی گر نگرانی از تصویر بدن در ارتباط بین روان­ رنجورخویی و علائم پرخوری با توجه به نقش تعدیل­ گر قدردانی از بدن در یک نمونه غیربالینی از زنان بود. بدین منظور از بین زنان شهر نجف ­آباد با استفاده از نرم افزار محاسبه­ گر، تعداد ۲۵۲ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل سیاهه پنج عاملی شخصیت نئو، سیاهه نگرانی از تصویر بدنی، مقیاس قدردانی از بدن و پرسشنامه غربالگری اختلال پرخوری بود. برای آزمون مدل میانجی­گر تعدیل­شده از روش تحلیل مسیر پیشنهاد شده توسط هیز استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که نگرانی از تصویر بدنی در ارتباط بین روان­ رنجورخویی و علائم پرخوری در زنان نقش میانجی­ گر را ایفا می­کند. همچنین، نتایج بررسی اثرات تعدیل گری مدل نشان داد که قدردانی از بدن می­ تواند اثر غیرمستقیم روان­ رنجورخویی بر علائم پرخوری زنان و اثر مستقیم نگرانی از تصویر بدن بر علائم پرخوری زنان را تعدیل کند. به­ طور کلی این یافته­ ها نشان می­ دهد که قدردانی از بدن می تواند به عنوان یک عامل محافظ، منجر به کاهش اثر غیرمستقیم روان­ رنجور­خویی و اثر مستقیم نگرانی از تصویر بدن بر علائم پرخوری زنان شود.

ارتباط بین روان رنجورخویی و علائم پرخوری در زنان: نقش میانجی گر نگرانی از تصویر بدن با توجه به نقش تعدیل گر قدردانی از بدن Keywords:

روان رنجورخویی , علائم پرخوری , قدردانی از بدن , مدل میانجی گری تعدیل شده , نگرانی از تصویر بدنی