بررسی قوانین مربوط به نقض قراردادهای تجاری بین المللی

قرارداد یکی از مهمترین ابزارهای حقوقی است که در روابط تجاری و اقتصادی بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد. قرارداد، نقش مهمی در توسعه تجارت بین الملل، سرمایه گذاری بین المللی و همکاری های اقتصادی بین کشورها ایفا می کند. قرارداد تجاری بین المللی، توافقی است که بین دو یا چند طرف از کشورهای مختلف منعقد می شود و به منظور انجام فعالیت های تجاری بین آنها تنظیم می گردد که این قراردادها نقش مهمی در توسعه تجارت بین الملل ایفا کرده و باعث ایجاد روابط تجاری پایدار و سودآور بین کشورها می شود. اصل صحت و لازم الاتباع بودن قراردادها در تمامی نظام های حقوقی مورد پذیرش واقع شده و در قانون مدنی ایران نیز در ماده ۲۱۹ بر آن تاکید گردیده است. بنابراین باید طرفین قرارداد تعهدات خود را اجرا نموده و از نقض مفاد آن اجتناب نمایند. ما در این مقاله ابتدا به شرح مفاهیمی از جمله قرارداد تجاری و نقض قرارداد پرداخته و سپس بهبررسی شرایط نقض قرارداد، اصول پیش بینی نقض آن و انواع نقض قرارداد اساسی با استفاده از مقالات، کتب و پایگاه های اینترنتی معتبر مراجعه کرده ایم. روش تحقیق تجزیه و تحلیلی کتابخانه ای- توصیفی است و نتایج حاکی از آن است که در حقوق ایران مفهوم نقش اساسی وجود ندارد اما برخی از اصول و قواعد آن منطبق بر اصول قراردادهای تجاری بین المللی و کنوانسیون بیع بین المللی کالا است که شرایط عدم انجام تعهدات را مقرر می دارد.

Keywords:

قراردادهای تجاری بین المللی , نقض قرارداد , کنوانسیون بیع بین المللی کالا