حضرت علیعلیه السلام بارها در نهجالبلاغه از
نماز و یاد خدا سخن به میان آورده که در کتابی به نام «نماز در نهجالبلاغه» گردآوری شده است.ما در اینجا جملاتی را در مورد فلسفه ذکر و یاد خدا که مهمترین مصداقش
نماز است از آن حضرت نقل میکنیم:میفرماید: «ان الله جعل الذکر جلاء للقلوب تسمع به بعدالوقره و تبصر به بعد العشوه» خداوند ذکر و یادش را صیقل روحها قرار داد تا گوشهای سنگین با یاد خدا شنوا و چشمهای بسته با یاد او بینا شوند.آنگاه حضرت در مورد برکات
نماز میفرماید:«قد حفت بهم الملائکه و نزلت علیهم السکینه و فتحت لهم ابواب السماء و اعدت لهم مقاعد الکرامات» فرشتگان آنان را در بر میگیرند و آرامش بر آنان نازل میشود، درهای آسمان بر آنان گشوده و جایگاه خوبی برایشان آماده میشود.در خطبهای دیگر میفرماید:«و انها لتحت الذنوب حت الورق و تطلقها اطلاق الربق»
نماز گناهان را مثل برگ درختان میریزد و گردن انسان را از ریسمان گناه آزاد میکند.