ناکارآمدی «معرفت عرفانی منهای شریعت» از نگاه انسان شناسی اسلامی

برخی از عارف نمایان، پایبندی به احکام و آداب و مناسک خاص را در نیل به کمالات عرفانی غیرضروری برشمرده، بلکه با استناد به برخی آیات قرآنی به مخالفت با لزوم شریعت برخاسته است، پژوهش حاضر  در مقام از دفاع از عرفان راستین و با استناد به دلایل عقلی برون دینی و دلایل نقلی و آیات قرآنی به نقد عرفان منهای شرعت پرداخته و به این نتیجه رسیده است که برای رسیدن به معرفت عرفانی، التزام به شرایع عملی ضروری بوده و دلایل مورد استناد مدعیان عرفان های شریعت گریز، سست  و نادرست است. روش این نوشتار  در گردآوری داده ها، کتابخانه ای و در تجزیه وتحلیل مطالب، شیوه تحلیلی انتقادی است.

Keywords:

معرفت عرفانی , شریعت , عرفان منهای شریعت , موسی و خضر(ع) , رهبانیت , مقام یقین