تحلیل تطبیقی نقش خودشناسی در معرفت به خدا از دیدگاه ملاصدرا و ابن عربی
Publish place: Religious anthropology، Vol: 10، Issue: 30
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 68
This Paper With 25 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSMC-10-30_005
تاریخ نمایه سازی: 12 مرداد 1403
Abstract:
شناخت خود یا نفس آدمی که از آن به خودشناسی یاد می شود، از مهم ترین مباحثی است که از گذشته های دور مورد تاکید فلاسفه و عرفا بوده است. حکما و عارفان مسلمان با الهام گیری از آیات و روایات، به خصوص حدیث «من عرف نفسه عرف ربه» به طرح مهم ترین راه خداشناسی، یعنی راه انفسی که همان خودشناسی می باشد، پرداخته اند. صدرالمتالهین و ابن عربی دو تن از بزرگ ترین فلاسفه و عرفای اسلامی در آثار مختلف خود به شیوه های گوناگون به خودشناسی و امکان پذیری یا عدم امکان شناخت خود اشاره کرده اند. ملاصدرا به صراحت از امکان پذیری خودشناسی سخن می گوید. ابن عربی نیز با دو تحلیل از شناخت نفس یاد می کند؛ گاهی از امتناع شناخت خود سخن می گوید و در برخی موارد از امکان پذیری آن. در این تحقیق به تحلیل دو نگره صدرایی و ابن عربی دراین باره می پردازیم و با بررسی دقیق روشن می سازیم این دو نگره هیچ تفاوتی با هم ندارند.
Authors
ابوذر رجبی
دانشجوی دکتری و عضو هیئت علمی دانشگاه معارف اسلامی
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :