نیروها و گروه های اجتماعی به صورت تصادفی پدید نمی آیند، بلکه مبتنی بر علایق گوناگونی در درون ساخت جامعه هستند . چنین علایقی معمولا در حول
شکاف های اجتماعی شکل می گیرند. شکاف اجتماعی عملا موجب تقسیم و تجزیه جمعیت و تکوین گروه بندی هایی می گردد و این گروه بندی ها ممکن است تشکل ها و سازمان های سیاسی پدید آورند. مفهوم «شکاف های اجتماعی» امروزه در گفتارها و نوشته های عمومی و تخصصی فارسی کاربرد نسبتا وسیعی یافته است. این کاربرد، از جهتی نشانه نیاز به ابزاری تحلیلی است تا بتواند تعارضات و ستیزهای عرصه سیاسی در جامعه امروز ایران را توضیح دهد. از جهت دیگر، شیوه کاربرد این مفهوم در نوشته ها و گفتارهای جاری، نشان دهنده آن است که استفاده از آن با دقت فنی و نظری کافی همراه نیست. نوشته زیر تلاشی برای افزایش دقت استفاده فنی از این مفهوم، از طریق مرور پیشینه و نحوه کاربرد آن در جامعه شناسی سیاسی معاصر است. این پژوهش بر آن است با تکیه بر منابع مطالعات کتابخانه ای به بررسی و شناخت مهم ترین نظریات
شکاف های اجتماعی (با تاکید بر رفتار انتخاباتی) بپردازد.