استحصال آب باران در سطوح شیب دار لسی به منظور کشاورزی و باغداری در مناطق خشک و نیمه خشک

بارندگی کم همراه با توزیع نامناسب زمانی و مکانی، از مشکلات مهم در مناطق خشک و نیمه خشک است. همچنین کمبود منابع آب سطحی سبب شده این مناطق در وضعیت بحرانی قرار گیرد. با مدیریت صحیح می توان ظرفیت منابع آب های موجود سطحی شناسایی و مطالعه کرد تا برنامه ریزی جامعی برای بهره برداری درست از آنها انجام شود. این مقاله نظرات اولیه بر پذیرش و عدم پذیرش باغکاری در اراضی شیبدار را مرور می کند. سپس به اهمیت استفاده از استحصال آب باران در مناطق شیبدار اشاره می کند. در ادامه با تعیین محدوده مورد مطالعاتی و انتخاب فاکتورهای موثر به شناسایی مناطق مستعد استحصال آب باران گردید. بدین منظور برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش منطق فازی و برای تعیین مناطق مستعد استحصال آب باران از سیستم اطلاعات جغرافیایی بهره گرفته شد. بکارگیری این دو سیستم موجب تسهیل، کاهش زمان و افزایش دقت نتایج گردید. بنابراین اعتقاد براین است، در کنار مسائلی همچون سطح تحصیلات، تعداد قطعات زمین، سطح مکانیزاسیون، میزان اراضی تحت مالکیت، درآمد کشاورزی، دریافت کمک دولتی، مشارکت اجتماعی، نگرش نسبت به حفاظت خاک، دانش حفاظت خاک و آینده نگری استفاده از منطق فازی و سیستم اطلاعات جغرافیایی در پذیرش سامانه های جمع آوری آب باران در اراضی شیبدار موثر واقع گردد.

Keywords:

کم آبی , کشاورزی پایدار , اراضی شیبدار , سیستم اطلاعات جغرافیایی