تنظیم هیجان و اضطراب اجتماعی در مادران کودکان اتیسم

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش تنظیم هیجان بر اضطراب اجتماعی در مادران کودکان اتیسم بود.روش پژوهش توصیفی-همبستگی از نوع رگرسیون است. جامعه پژوهش شامل مادران کودکان اوتیسمکه در نیمه دوم سال ۱۴۰۲ به مراکز اتیسم شهر تهران مراجعه کردند، بود که از بین آنها به صورت دردسترس ۱۰۰ نفر دارای کودکان اتیسم ۷ تا ۱۱ سال به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهششامل مقیاس اضطراب اجتماعی کانر و همکاران (SPIN) و پرسشنامه تنظیم هیجان گروس و جان (ERQ) بود. یافتهها نشان داد بین تنظیم هیجان و اضطراب اجتماعی مادران کودکان اتیسم رابطه منفی معنادار (r=-۰/۷۲) وجود دارد و تنظیم هیجان میتواند به میزان ۵۲ درصد اضطراب اجتماعی را پیش بینی کند. بنابراین میتوان با تاکید هر چه بیشتر بر متغیر تنظیم هیجان نشانه های اضطراب اجتماعیرا در مادران کودکان اتیسم کاهش داد.

Keywords:

اتیسم , اضطراب اجتماعی , تنظیم هیجان , مادران کودکان اتیسم