بررسی رابطه بین نگرش به یادگیری الکترونیکی و خودپنداره تحصیلی با درگیری تحصیلی دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان اردبیل

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین نگرش به یادگیری الکترونیکی و خودپنداره تحصیلی با درگیری تحصیلی دانش آموزان مقطعدوم متوسطه شهرستان اردبیل بود روش این پژوهش از نظر هدف کاربردی از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماریآن را، کلیه دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان اردبیل در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ که برابر با ۴۴۰۳ نفر می باشد که به روش تصادفی- طبقه ای بر حسب جنسیت تعداد ۳۵۱ نفر انتخاب شدند. جهت جمع آوری دادهها از پرسشنامه استاندارد ۱۹ سوالی نگرشبه یادگیری الکترونیکی (۱۳۸۶)، پرسشنامه استاندارد ۲۰ سوالی خودپنداره تحصیلی لیو و وانگ (۲۰۰۵) و پرسشنامه استاندارد۱۷ سوالی درگیری تحصیلی ریو (۲۰۱۳) استفاده شد. ضریب پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه با استفاده ازضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه نگرش به یادگیری الکترونیکی ۰/۸۸، پرسشنامه خودپنداره تحصیلی ۰/۸۶ و پرسشنامه درگیری تحصیلی ۰/۸۹ محاسبه شد.که از لحاظ آماری معنادار و مورد تایید بود. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون از طریق نرم افزار Spss ۲۳ استفاده شد. و نتایج این تحقیق نشان داد که بین نگرش به یادگیری الکترونیکی و درگیریتحصیلی دانش آموزان رابطه وجود دارد.بین خودپنداره تحصیلی و درگیری تحصیلی دانش آموزان رابطه وجود داردبین نگرش بهیادگیری الکترونیکی و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان رابطه وجود دارد.

Keywords:

نگرش به یادگیری الکترونیکی , خودپنداره تحصیلی , درگیری تحصیلی , دانش آموزان , اردبیل