بررسی فضای سبز شهرهای ساحلی به منظور ارتقا گردشگری شهری با رویکرد توسعه پایدار (نمونه موردی: شهر بندرعباس)

در جوامع پیچیده امروزی، گردشگری شهری، جهت نیل به تعالی پایدار میان نیازهای جوامع محلی، حفظ محیط زیست و ارتقاء سطح کیفیت زندگی ، نیازمند برنامه ریزی و طراحی فضاها و مناظر شهری با توجه به مسائل، ضوابط، معیارها، استاندارد ها و الگوی مطلوب و بهینه می باشد. یکی از برنامه ریزی ها و طراحی ها برنامه ریزی فضای سبز شهری است، اهمیت فضای سبز در محیط شهری شهرهای ساحلی تا آن حد است که به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی شهر های ساحلی مطرح بوده و در عین حال معیاری برای ارتقاء کیفیت فضای گردشگری پایدار محسوب می شود. این پژوهش با هدف برنامه ریزی مناسب برای ایجاد فضاهای سبز بیشتر با توجه به پتانسیل گردشگر پذیری شهر بندرعباس انجام شده است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و شیوه گردآوری داده ها ترکیبی از روش کتابخانه ای اسنادی و میدانی است . جامعه ی آماری، مردم و گردشگرانی هستند که در ایام نوروز و دیگر ایام به شهر بندرعباس سفر میکنند . جامعه آماری این پژوهش گردشگران و شهروندان بوده که با توجه به اینکه حجم گردشگران در ایام تعطیل و ایام مختلف متفاوت بوده طور تصادفی از ۳۸۴ نفر ( ۵۰ گردشگر و ۳۳۰ نفر از شهروندان) نمونه گیری به عمل آمد، در جهت آزمون فرضیه های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t تک نمونه ای استفاده شده است. یافته های پژوهش بیانگر آن است که بین برنامه ریزی مناسب فضای سبز با ارتقا سرزندگی در فضاهای ساحلی ارتباط معنی داری دارد، همچنین دسترسی مناسب به فضاهای سبز شهری، افزایش جذب گردشگران را برای بهره مندی از این فضاها در بر دارد و اینکه افزایش تعداد گردشگران در فضاهای ساحلی، باعث آلودگی و تخریب بیشتر محیط زیست می شود.

Keywords:

فضای سبز , برنامه ریزی , گردشگری , شهر ساحلی , توسعه ی پایدار , شهر بندرعباس