اثر طرح های آمیزشی در پیشرفت ژنتیکی و افزایش میانگین همخونی

هدف از این مطالعه بررسی پیشرفت ژنتیکی، افزایش میانگین همخونی و پیش بینی صحت ارزیابی تحت طرح های آمیزشی مختلف با استفاده از شبیه سازی بود. دو وراثت پذیری مختلف (۰/۱ و ۰/۵) و پنج طرح آمیزشی شامل آمیزش تصادفی (rnd)، آمیزش براساس حداقل همخونی (minf)، آمیزش براساس حداکثر همخونی (maxf)، آمیزش جور شده مثبت براساس فنوتیپ (phen) و آمیزش جور شده مثبت براساس ارزش اصلاحی پیش بینی شده (ebv) در نظر گرفته شد. پیشرفت ژنتیکی بعد از ده نسل انتخاب در طح های آمیزشی phen ،maxf ،minf ،rnd و ebv برای وراثت پذیری ۰/۱ به ترتیب ۰/۸۴۶، ۰/۷۴۷، ۰/۹۵۲، ۰/۸۷۷ و ۱/۰۲۳ بود، و برای وراثت پذیری ۰/۵ به ترتیب ۲/۹۷۹، ۲/۹۷۷، ۳/۰۱۶، ۳/۳۰۳ و ۳/۵۹۵ بود. نتایج نشان داد که پیشرفت ژنتیکی به ازای یک درصد افزایش در همخونی در طرح آمیزشی minf بیشتر از طرح های آمیزشی دیگر بود و طرح آمیزشی minf عملکرد بهتری نسبت به طرح های دیگر دارد.

Keywords:

طرح های آمیزشی , وراثت پذیری , همخونی