آشنایی با برخی اصطلاحات فقهی مربوط به دامپزشکی

انسان به عنوان جزیی از جهان بزرگ آفرینش با مجموعه عظیمی از مخلوقات در ارتباط است و زندگی شایسته ی او در گرو تنظیم روابط مناسب با خویش، خالق هستی، همنوعان و سایر موجودات است. حیوانات گوناگون مجموعه بزرگی از مخلوقات الهی هستند که انسان ها همواره با آنها در ارتباط بوده اند و از این رهگذر برخی نیازهای مهم خود را برآورده می نموده اند. بدون تردید جهان بینی انسان و اعتقادات او و بایدها و نبایدهای برخاسته از آنها در چگونگی ارتباط انسان و حیوانات نقش اساسی دارد. چنانچه این ارتباط مبتنی بر تعالیم آسمانی صادره از جانب خالق حکیم و آفریننده دانای انسان و دیگر موجودات باشد دستیابی انسان به حیات طیبه و حفظ سرمایه های عظیم طبیعت برای حال و آینده میسور خواهد شد. خداوند در قرآن کریم می فرماید، ما برای انسان، چهار پایان را آفریدیم تا از شیر و گوشت آن ها و نیروی بارکشی و کار آن ها بهره بگیرند و شکرگذار خدا باشند. در این بررسی سعی بر آن شده است که به نگرش قرآن کریم پیرامون خلقت حیوانات مختلف و بالاخص دام های اهلی و نقش آن ها در زندگی بشر و نیز حرفه دامپروری و پرورش دام و مسایل مطرح شده پیرامون آن در آیات قرآن بپردازیم. از طرفی ضمن بررسی، آن دسته از آیاتی را که به جنبه درمانی و طبی در مورد دام و بیماری های آن اشاره ارد مورد بحث قرار گرفت.

Keywords:

دامپزشکی , دامپروری , احکام , آیات , اصطلاحات فقهی