مناسبات بینامتنی معارف بهاءولد و مثنوی معنوی مرگ، تاویل، خیال، شکرگزاری منعم

باوجود ناهمگونی هایی که بعدها میان اندیشه ی مولانا و بهاءولد به وجود آمد، باز نمی توان انکار کرد که بزرگ ترین سرچشمه ی اندیشه های مولانا همانا آرا و افکار پدرش بوده است. با مطالعه در اندیشه و آثار مولانا بخصوص در مثنوی شریف، درخواهیم یافت، باوجود ورود به دنیای حال، آموخته های دنیای قال را کاملا از یاد نبرد؛ و برای بیان اندیشه های خود از آموخته ها و اندوخته های که از وجود پدرش گرفته بود، استفاده کرده است. مضامین مشترک و شیوه ی طرح آن ها، بیان ارتجالی و تداعی های متعددی که در آن صورت می گیرد به معارف بهاءولد شباهت بسیاری دارد. ما در این پژوهش بر آنیم که با روش «بینامتنی» به بررسی و تحلیل مرگ، تاویل، نقش خیال در اتصال به خداوند و شکرگزاری بر منعم در مثنوی مولانا و معارف بهاءولد بپردازیم که این امر جدای از ترسیم سیر اندیشه یا مضمون، می تواند ما را با چگونگی تفکر مولوی و نیز خوانش وی از متون آشنا سازد.

Keywords:

بهاءولد , جلال الدین محمد بلخی (مولانا) , بینامتنی , مثنوی , معارف.